Αντίθετη η ΓΕΠΟΕΤ με τη πιστοποίηση του επαγγέλματος των PCO

Κατ’ αρχάς, θα θέλαμε να σας συγχαρούμε για την άρτια οργάνωση του συνεδρίου σας και να σας ευχηθούμε όλα τα επόμενα να έχουν την ίδια επιτυχία.

Θα θέλαμε κύριε Πρόεδρε, να σταθούμε στις προτάσεις του Συνδέσμου που επαναλάβατε στο 7ο Συνέδριό σας και ειδικότερα στην «πιστοποίηση του επαγγέλματος» του διοργανωτή συνεδρίων όπως αναφέρεται, η οποία εκτιμάται ότι θα περιλαμβάνει και τη θέσπιση κριτηρίων όπως ο κύκλος εργασιών ή ο αριθμός προηγούμενων διοργανώσεων. Αυτές οι προτάσεις σας χρονολογούνται από παλιά και πιο έντονα από το 2005 και συνεχώς επαναλαμβάνονται στις συζητήσεις μας και στα επιχειρήματά σας, ότι δηλαδή δεν μπορεί ο καθένας «έτσι από το πουθενά» να διοργανώνει συνέδρια και ασφαλώς έχετε απόλυτο δίκαιο, πρέπει να προστατεύσουμε κατ’ αρχάς την καλή ποιότητα των συνεδρίων αλλά και το επάγγελμά μας, αυτό του τουριστικού πράκτορα που με βάση τον νόμο 393/1976 «περί Τουριστικών Γραφείων» και το άρθρο 1 είναι ανάμεσα στις κύριες αρμοδιότητες του «η διοργάνωση πάσης φύσεως συνεδρίων».

Από αυτό όμως το σημείο μέχρι τα «τάδε» τουριστικά γραφεία (5, 10 ή 27) να μπορούν – και μόνο αυτά – να καρπώνονται τα οφέλη του παραπάνω νόμου, δηλαδή να έχουν το δικαίωμα να εκτελούν όλες τις τουριστικές πράξεις όπως ο Νόμος ορίζει αλλά και να διοργανώνουν αποκλειστικά αυτά τα ολιγάριθμα γραφεία – μέλη συνέδρια και τα υπόλοιπα τουριστικά γραφεία επειδή δεν θα έχουν την πιστοποίηση ή δεν θα είναι μέσα στο μητρώο δεν θα μπορούν, η απόσταση είναι τεράστια. Δεν διαφέρει κύριοι και πολύ από αυτό που έγινε με την απόφαση του κυρίου Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού με την οποία απελευθερώνονται οι άδειες των τουριστικών λεωφορείων και όχι συγχρόνως όπως είχε ζητηθεί και συμφωνηθεί σε δύο συσκέψεις με τον Υφυπουργό κύριο Νικητιάδη ότι θα γινόταν και η απελευθέρωση των συγκοινωνιών των ΚΤΕΛ. Έτσι τα ΚΤΕΛ πλέον μπορούν να κάνουν τουριστικές μεταφορές με ολική μίσθωση όλων των ειδών όπως και τα πούλμαν και συγχρόνως συνεχίζουν να κατέχουν και το μονοπώλιο στην εκτέλεση συγκοινωνίας, ενώ τα τουριστικά λεωφορεία περιορίζονται στο να πραγματοποιούν μόνο τουριστικό έργο «…απαγορευομένης της με οποιονδήποτε τρόπο εκτέλεσης συγκοινωνίας» (Νόμος 2446/1996, Άρθρο 1). Τώρα με την πρότασή σας για πιστοποίηση του επαγγέλματος διοργανωτή συνεδρίων με ό, τι αυτό συνεπάγεται θα έχουμε μία κατάσταση όπου θα ισχύουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά», ορισμένοι να μπορούν βάσει κάποιας Υπουργικής Απόφασης να διοργανώνουν συνέδρια και κάποιοι που είναι και αυτοί τουριστικά γραφεία και έχουν το δικαίωμα με βάση τον 393/1976, να μην μπορούν, όπως σε αντιστοιχία έγινε με τα τουριστικά γραφεία και τα ΚΤΕΛ κατά την απελευθέρωση των αδειών τουριστικών λεωφορείων.

Βεβαίως συμφωνήσαμε να απελευθερωθούν οι άδειες των τουριστικών λεωφορείων, όμως είχε προταθεί και το δεχόταν ο κύριος Νικητιάδης αυτό να γίνει συγχρόνως με την απελευθέρωση των συγκοινωνιών γιατί οτιδήποτε διαφορετικό θα σήμαινε κλειστό επάγγελμα για τους λίγους – τα ΚΤΕΛ που μπορούν να εκτελούν και τουριστικό έργο και συγχρόνως να έχουν την αποκλειστικότητα διενέργειας συγκοινωνίας – που είναι η ολική καταστροφή του κλάδου των τουριστικών λεωφορείων. Ομοίως, με την πιστοποίηση και την δημιουργία μητρώου συνεδρίων που προτείνατε, θα οδηγηθούμε στον αποκλεισμό αυτών που δεν έχουν πιστοποίηση και δεν έχουν εγγραφεί στο μητρώο ή δεν πληρούν κάποια υποκειμενικά «κριτήρια» και ως εκ τούτου θα δημιουργηθεί ένα ολιγοπώλιο στον κλάδο της διοργάνωσης συνεδρίων, όπως ακριβώς και στα ΚΤΕΛ, ερχόμενοι σε πλήρη αντίθεση με τον πρόσφατο Νόμο 3919/ 2011 περί απελευθέρωσης των επαγγελμάτων και τις κοινοτικές επιταγές. Ο Νόμος 393/1976 «περί Τουριστικών Γραφείων» που ρητώς αναφέρει ότι όσα τουριστικά γραφεία έχουν το ειδικό σήμα λειτουργίας μπορούν να διοργανώνουν συνέδρια πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων; Θα καταργηθεί αυτό το άρθρο του Νόμου 393, το οποίο έχει επιτρέψει στην εγχώρια αγορά διοργάνωσης συνεδρίων να λειτουργεί άψογα τα τελευταία 35 χρόνια χωρίς κάποιο άξιο αναφοράς κρούσμα ανεπαρκούς διοργάνωσης; Και ποιος ενδεχομένως αντλεί οφέλη από αυτό;

Λειτουργώντας όμως ο καθένας για τον εαυτό του όπως στην περίπτωση του ΚΤΕΛ που παίρνει κομμάτι από το έργο των τουριστικών λεωφορείων που ανήκει στα τουριστικά γραφεία έχοντας και τη σιγουριά του μονοπωλιακού έργου της συγκοινωνίας –λειτουργώντας έτσι εις βάρος των ιδιοκτητών τουριστικών λεωφορείων που ανήκουν στα τουριστικά γραφεία – έτσι και η πιστοποίηση του επαγγέλματος (αλήθεια ποιο επάγγελμα; εννοείτε του τουριστικού πράκτορα; μα αυτό το επάγγελμα είναι πιστοποιημένο από τον ίδιο τον νόμο και τον ΕΟΤ που ελέγχει τα τουριστικά γραφεία που τηρούν τις προδιαγραφές) στερεί την δυνατότητα σε ένα τουριστικό γραφείο όπως γίνεται 35 χρόνια τώρα από την ψήφιση του Νόμου 393/76 περί τουριστικών γραφείων να οργανώνει συνέδρια και σε συνδυασμό μειώνουν τις δραστηριότητες και ακολούθως τον κύκλο εργασιών του τουριστικού γραφείου, σε μία δυσμενή συγκυρία που όλοι βάλλουν εναντίον του και έτσι με αυτές τις συνεχείς αφαιμάξεις, το τουριστικό γραφείο θα καταρρεύσει.

Αν συμφωνούσαμε να θεσμοθετηθεί ειδική άδεια πιστοποίησης επαγγέλματος – δημιουργία μητρώου συνεδρίων αυτή η άδεια θα έπρεπε να εκδίδεται από κάποια δημόσια υπηρεσία που θα υπάγεται σε κάποιο Υπουργείο και όχι καθ΄ υπόδειξη ενός ιδιωτικού φορέα που θα οδηγήσει το επάγγελμα σε ολιγοπώλιο. Αυτός ο δημόσιος φορέας θα ταίριαζε να είναι το πρώην Υπουργείο Εμπορίου, νυν Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και όχι το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού, το οποίο ελέγχει όπως και επιβάλλεται άλλωστε τον τουρισμό, τις τουριστικές πράξεις ενός τουριστικού γραφείου. Μόνο έτσι θα αποφευχθεί ο ηθικός κίνδυνος που προκύπτει όταν ο πιστοποιών είναι ταυτόχρονα και πιστοποιούμενος. Άρα, αυτά τα εξειδικευμένα γραφεία αν τους δοθεί πιστοποίηση «διοργανωτή συνεδρίων» δεν θα πρέπει να διαθέτουν διπλή υπόσταση και ως τουριστικά γραφεία, εφόσον τους ενδιαφέρουν κυρίως τα συνέδρια και μάλιστα τα ιατρικά (άρα και το Υπουργείο Υγείας θα ήταν κατάλληλος εποπτικός φορέας). Σε μία τέτοια υποθετική περίπτωση θα έπρεπε να «αναθέτουν» τις τουριστικές υπηρεσίες στα κανονικά τουριστικά γραφεία, εφόσον αυτές οι υπηρεσίες – εκτός του κύριου έργου των συνεδρίων – υπάρχουν σε ένα συνέδριο. Π.χ οι μετακινήσεις κάθε μορφής που γίνονται στο σημείο που διεξάγεται το συνέδριο, κάποιες προαιρετικές εκδρομές να τις δίνουν υποχρεωτικά στα τουριστικά γραφεία που είναι η μοναδική και κύρια δραστηριότητά τους. Δεν θα αναλάμβαναν την παροχή και των δυο υπηρεσιών οι ίδιοι, μην επιτρέποντας στα υπόλοιπα τουριστικά γραφεία, εκτός των ελαχίστων να κάνουν συνέδρια – όπως συμβαίνει από την ψήφιση του Νόμου 393/76 χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι τώρα- ενώ αυτά τα πιστοποιημένα γραφεία θα μπορούσαν και συνέδρια να κάνουν και υπηρεσίες τουριστικών γραφείων να προσφέρουν. Να θυσιαστούν δηλαδή 4.000 τουριστικά γραφεία που ένας αξιόλογος αριθμός από αυτά διοργανώνουν συνέδρια – μικρά ή μεγάλα – ανά την επικράτεια για να μονοπωλούν αυτήν την δραστηριότητα μόνο τα 20 – 25 γραφεία όπως έχει προταθεί; Η Ομοσπονδία είναι σε κάθε περίπτωση αντίθετη.

Σας εσωκλείουμε προηγούμενη επιστολή της Ομοσπονδίας προς τον τότε Υπουργό Τουρισμού κύριο Αβραμόπουλο, με ημερομηνία 28/1/2005, όταν και πάλι είχε προκύψει αυτή η πρόταση, η οποία όπως ήταν φυσικό απερρίφθη.