 |
| Η 4η Ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. |
Για το θέμα τον αερομεταφορών το συμβούλιο των εν λόγω Υπουργών συμφώνησαν σε ένα πακέτο μέτρων που πέρασαν την ευθύνη στην Επιτροπή για τη διαπραγμάτευση συμφωνιών αεροπορικών μεταφορών. Η συμφωνία αυτή επέτρεπε στη Κομισιόν να διαπραγματευθεί συμφωνία κοινοτικού επιπέδου με τις ΗΠΑ, με στόχο τη δημιουργία «ανοικτού εναέριου χώρου» για να αντικαταστήσει τις συμφωνίες των λεγόμενων «ανοικτοί ουρανοί», καθώς και άλλες περισσότερο περιοριστικές συμφωνίες, που συμφωνήθηκαν διμερώς από τα κράτη μέλη . Αυτή ήταν η πιο σημαντική εξέλιξη για τον ευρωπαϊκό κλάδο των αερομεταφορών από την αρχή της δημιουργίας της εσωτερικής αγοράς. Το επίτευγμα έχει επικροτηθεί από πολλούς ως μια ιστορική συμφωνία σχετικά με ένα από τα πλέον πολιτικά ευαίσθητα ζητήματα που προτείνονται από την Επιτροπή κατά τα τελευταία χρόνια
Επιπροσθέτως, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ στις 25 Ιουνίου, η ΕΕ και οι ΗΠΑ εξέδωσαν κοινή δήλωση ανακοινώνοντας την πρόθεσή τους να αρχίσουν διαπραγματεύσεις το φθινόπωρο για τη δημιουργία ενός «ανοικτού εναέριου χώρου».
 |
| Η 3η Ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. |
Στην τρίτη προεδρία το πρώτο εξάμηνο του 1994 με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργό εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια. Ήταν μία δύσκολη περίοδος μόλις είχε τεθεί σε ισχύ η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχ, στο προσκήνιο η ολοκλήρωση της ενοποίησης, η οικονομική συνένωση, η διεύρυνση προς νότια και ανατολικά (για εξασφάλιση της ειρήνης), υπογραφή πράξεων προσχωρήσεως της Αυστρίας, Φιλανδίας και Σουηδίας, στήριξη δικαστικής συνεργασίας και άλλα πολλά. Εκείνη την περίοδο είχαμε και την κρίση στη Γιουγκοσλαβία με τον πόλεμο της Κροατίας για την ανεξαρτησία της. Στον κατάλογο των έργων υψηλής προτεραιότητας στον τομέα των μεταφορών που ενέκρινε εκείνη την περίοδο το Ευρ. Συμβούλιο ήταν Σιδηρόδρομοι μεγάλης ταχύτητας σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και σύνδεσης των χωρών αυτών, επέκταση διεθνών οδών, επέκταση αεροδρομίων κ.λ.π.
 |
| Η 2η Ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. το 1988 |
Στη συνέχεια είχαμε την προεδρία του 1988 (ένα χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου συμφώνου πυρηνικού αφοπλισμού μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και ένα χρόνο πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου) για μία ακόμα φορά στο δεύτερο μισό του χρόνου πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου και με υπουργό εξωτερικών τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Εκείνη την εποχή το Ευρωπαϊκό Έτος ήταν αφιερωμένο στη “Διατροφή και την Υγεία”. Χαρακτηριστικά αξιοσημείωτος ήταν ο χώρος που πραγματοποιήθηκε η καταληκτική σύνοδος, διότι η τότε ηγεσία διάλεξε για τις εργασίες της το κάστρο των ιπποτών της Ρόδου.
Η δεύτερη Ελληνική Προεδρία προσπάθησε να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέματα για τον μελλοντικό ρόλο της κοινότητας και το περιεχόμενο της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Υπήρξαν πρωτοβουλίες για τον διεθνή ρόλο της Κοινότητας, τον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, την περιβαλλοντική προστασία καθώς και οι γενικές συζητήσεις αναφορικά με τις σχέσεις ανατολής-δύσης.
Τότε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μέσα σε άλλα, αναγνώρισε τα ιδιαίτερα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα ορισμένων νησιωτικών περιοχών της Κοινότητας. Ως εκ τούτου, ζήτησε από την Επιτροπή να εξετάσει αυτά τα προβλήματα και να υποβάλει, ενδεχομένως, τις προτάσεις που κρίνει χρήσιμες, στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων που προσφέρουν οι πολιτικές της Κοινότητας όπως αυτές είχαν αποφασιστεί.
Η περίοδος εκείνη ήταν λίγο πριν ξεσπάσουν γνωστά σκάνδαλα και η επιδείνωση της υγείας του τότε πρωθυπουργού που, όμως δεν εμπόδισαν την επιτυχημένη πορεία της προεδρίας και για πρώτη φορά γίνεται μνεία για σύσφιξη των σχέσεων της Μ. Θάτσερ και του Α. Παπανδρέου.
 |
| Η 1η Ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. το 1983 |
Η πρώτη προεδρία πραγματοποιήθηκε το β΄ εξάμηνο του 1983 (εποχή ψυχρού πολέμου), ένα χαρακτηριστικό ήταν ότι τότε είχε εγκαινιαστεί το Ευρωπαϊκό Έτος. Το θέμα εκείνης της χρονιάς ήταν “Ευρωπαϊκό Έτος Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων και Βιοτεχνίας”. Επικεφαλής και πρωθυπουργός της προεδρίας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, που προερχόταν από μία σημαντική νίκη στις εθνικές εκλογές που του έδιναν μία δυναμική παρουσία στα ενδότερα της Ένωσης, τόσο λόγω του ηγετικού του χαρακτήρα, όσο και της πολιτικής που πρέσβευε. Μαζί του και με σημαντικό έργο ήταν ο αρμόδιος υπουργός εξωτερικών Γρηγόρης Βάρφης. Την χρονιά εκείνη στα συμβούλια των κρατών υπήρχαν εξέχουσες προσωπικότητες, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Χέλμουτ Κολ, Φρανσουά Μιτεράν κλπ.
Στα κύρια επιτεύγματα της Ελληνικής Προεδρίας του 1983 συγκαταλέγονται η ενεργοποίηση του νέου συμπληρωματικού προϋπολογισμού το 1983, η ουσιαστική πρόοδος στον τρίτο γύρο των διαπραγματεύσεων διεύρυνσης, η έναρξη των διαπραγματεύσεων με τις χώρες της Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού για την υπογραφή της Σύμβασης του Lomé III και η υπογραφή Συμφωνίας Συνεργασίας μεταξύ της ΕΟΚ και του Συμφώνου των Άνδεων.
Από τα παρασκήνια των διαπραγματεύσεων ήταν η σκληρή στάση της Αγγλίδας πρωθυπουργού με τον Έλληνα ομόλογό της και η γενικότερη και ομολογουμένως διαφωνία όλων των αρχηγών στα θέματα της Αγροτικής Πολιτικής (λεγόμενη ΚΑΠ), της κοινή πολιτικής έρευνας και τεχνολογίας και φυσικά στην επιλογή μιας κοινής δημοσιονομικής πολιτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κλίματος ήταν ότι στη σύνοδο κορυφής στην Αθήνα τον Δεκέμβριο και στο τέλος της προεδρίας, για πρώτη φορά δεν βγήκε τελικό ανακοινωθέν.
Πηγή: www.europa.eu gr2014.eu/el
