Αυτές τις μέρες εξελίσσονται απείρου κάλους καταστάσεις στο Δημόσιο τομέα, ενώ ο Ιδιωτικός περιμένει με ανυπομονησία να φύγουν όλοι αυτοί που τόσα χρόνια τους ταλαιπωρούν…..
Ξεκινώντας από τα υπουργεία τα νομικά πρόσωπα τους δήμους κ.λπ. η εφαρμογή του Νόμου για την εξυγίανση του δημοσίου, έχει φέρει αναταραχές τόσο μεγάλες, που φαντάζομαι ούτε ο ίδιος ο νομοθέτης δεν περίμενε. Για μία ακόμα φορά ένας εμφύλιος που δεν έχει τελειωμό. Κάποιοι έχουν ήδη χάσει τη δουλειά τους βρισκόμενοι σε διαθεσιμότητα και κάποιοι άλλοι κάνοντας καταλήψεις στα δημόσια κτίρια περιμένουν κάποιου είδους ελπίδα.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν και παίρνουν αντεγκλήσεις μεταξύ φίλων, γνωστών και συγγενών που υπεραμύνονται ή αντιτάσσονται της εν λόγω κατάστασης.
Από την άλλη πλευρά, ανακοινώνονται προσλήψεις για το 2013, άνοιγμα υπηρεσιών-κέντρων εξυπηρέτησης του πολίτη για φορολογικά θέματα (τα λεγόμενα ΚΕΦ), και πολλές άλλες εξαγγελίες για την αξιοποίηση και μετάταξη των εργαζομένων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα.
Όλα αυτά έχουν φέρει σαν αποτέλεσμα η χώρα και ο δημόσιος τομέας να έχει παραλύσει. Καμία διοικητική πράξη, έκδοση παραστατικού δεν γίνεται στην προκαθορισμένη ώρα της, ενώ και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που τόσο εργάζονται στο δημόσιο τομέα, όσο και συναλλάσσονται με αυτόν βρίσκονται σε απόγνωση.
Η χώρα από την άλλη πλευρά για μία ακόμα φορά φανερώνει την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, ενώ διασύρεται για πολλοστή φορά στη σύνοδο κορυφής.
Ενόψει προετοιμασίας τουριστικής καλοκαιρινής περιόδου έχουν όλα παραλύσει. Η προβολή της χώρας μας για τις γιορτές των Χριστουγέννων είναι η χειρότερη δυνατή, ενώ παράλληλα και η προετοιμασία για το καλοκαίρι πολύ δύσκολη.
Επομένως, ο ιδιωτικός τομέας, όποιο και να είναι το αντικείμενο αυτού, είναι ο έμμεσος χαμένος της όλης κατάστασης, οι κεφαλαιούχοι που περιμένουν την ανταμοιβή των κόπων τους μάλλον θα προβούν σε μειώσεις κόστους παραγωγής, αφού δεν θα εισπράξουν τα αναμενόμενα, που ίσως αποκρύπτει και απολύσεις προσωπικού….
Επιπροσθέτως η όλη αναταραχή, η αύξηση της φορολογίας, η αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, η επιπλέον αύξηση της ανεργίας (λόγω διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων), η αύξηση των καυσίμων, κλπ επιφέρει πάγωμα των αγορών και των πωλήσεων σε κάθε είδους υπηρεσία και προϊόν.
Επομένως για ποια ευημερία μιλάμε, για ποια εξέλιξη των αγορών, για ποια εξυγίανση του δημοσίου;
Ο χαμένος είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος σε όποιον τομέα και αν καλύπτει.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την τραγική μείωση των μισθών του επιτεύχθηκε με το ενιαίο μισθολόγιο πριν από περίπου 1,5 χρόνο. Τα κέρδη που υπήρξαν ήταν κατά πολύ λιγότερα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που ήρθαν στο φως.
Ίσως τελικά να είναι πολλά περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, από εκείνα που μας χωρίζουν και η ισχύς εν τη ενώσει φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.
