Το Φεστιβάλ Φιστικιού για 5η χρονιά, στην πόλη της Αίγινας πλημμύρισε με κόσμο που ήθελε να παραβρεθεί σ’ αυτήν την μοναδική γιορτή.
Από τα πρώτα πράγματα που αντίκριζε κανείς όταν έφτανε στο νησί μετά από το σύντομο ταξίδι με το πλοίο της γραμμής ήταν χαμόγελα. Πραγματικά με όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες δεν συναντάμε εύκολα χαμόγελα. Σημαίες που κυμάτιζαν με το λογότυπο της γιορτής του νησιού σε καλωσόριζαν και σε υποδέχονταν με χαρά με το που πάταγες το πόδι σου στο λιμάνι.
Μουσικές ιδιαίτερα επιμελημένες και απόλυτα ταιριασμένες με το χώρο, σε έκαναν να “ξεκουμπωθείς” από τη μιζέρια σου και ν’ αφεθείς σαν μικρό παιδί. Περιδιαβαίνοντας την κεντρική λεωφόρο της πόλης, όπου βρίσκονταν τα περίπτερα με τα κάθε λογής καλούδια του νησιού, σου έρχονταν εκατέρωθεν μυρωδιές από παραδοσιακά γλυκά, τυριά, τρόφιμα και ποτά, ενώ ταυτόχρονα ήταν μεγάλη και η παρουσία των κοσμημάτων, ρούχα και κάθε λογής αναμνηστικών.
Όπως ανέφεραν και τα προγράμματα της εκδήλωσης η συγκεκριμένη γιορτή αναβίωνε τον Αιγινήτικο πολιτισμό με μουσική παράδοσή και εργαστήρια πέτρας, λαϊκές τέχνες και παιχνίδι.
Ξεκινώντας από το φυλλάδιο των εκδηλώσεων θα πρέπει να πούμε ότι ήταν επεξηγηματικό χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη-επισκέπτη και έδινε την δυνατότητα της άμεσης πληροφόρησης και στα αγγλικά. Κατά την ανάγνωσή του προγράμματος έβλεπε ο καθένας ότι υπήρχαν προφεστιβαλικές εκδηλώσεις που ξεκινούσαν από 04 Αυγούστου, φεστιβαλικές 19/9-22/9 καθώς και μεταφεστιβαλικές έως 27/9.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για τα εγκαίνια της έκθεσης «Τα μυστικά της πέτρας». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Πύργο του Μαρκέλλου.
Σε αυτόν το χώρο παρουσιάστηκαν έργα μαθητών Ε’ και ΣΤ’ τάξης που παρακολούθησαν μαθήματα για την τέχνη της πέτρας από τους κο Σπύρο Γαλάρη (πουρί), Τάκη Μαρίνη (θαλασσινή πέτρα) και Σώζο Τζώνη (μαυρόπετρα).
Μαθήματα κατεργασίας της πέτρας στην Αίγινα
Η έκθεση των παιδιών ήταν συγκινητική, καθώς η προσπάθεια τους ν’ ακολουθήσουν τις συμβουλές των δασκάλων τους ενόψει καλοκαιριού ήταν άκρως επιτυχημένη. Διέκρινε κανείς την αγάπη, την αφοσίωση και την καρτερικότητα του αποτελέσματος μιας και το σκάλισμα της πέτρας δεν είναι εύκολη υπόθεση και θέλει επιμονή και υπομονή. Ταυτόχρονα ο συνδυασμός του χώρου με το ίδιο το θέμα ήταν ιδιαίτερος αφού και το μεγαλείο του ενετικού αυτού πύργου με τα τρία επίπεδα, καθώς και τα ίδια τα εκθέματα σε ταξίδευαν σε άλλες εποχές.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο δρώμενο ήταν «Αιγινήτικα κανάτια βυθισμένα στη θάλασσα» όπου γινόταν ανάσυρση κανατιών από τον βυθό και στη συνέχεια έκθεσή κανατιών ζωγραφισμένων από αιγινήτες καλλιτέχνες, τα οποία είχαν βυθιστεί στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Φιστικιού 2012.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ υπήρχαν μουσικά δρώμενα, συναυλίες από καταξιωμένους καλλιτέχνες, θεατρικές παραστάσεις, ξεναγήσεις από επαγγελματίες σε αρχαιολογικούς και άλλους χώρους του νησιού, γαστρονομικές διαδρομές, παραδοσιακά παιχνίδια, παραμύθια και τόσα άλλα. Υπήρχαν κάθε λογής δραστηριότητες για κάθε ηλικία και γούστο, μιας και το φεστιβάλ ξεκινούσε για τους μικρούς του φίλους από νωρίς το πρωί και τελείωνε αργά το βράδυ.
Ένα ακόμα σημαντικό γεγονός κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ήταν και ο Ημιμαραθώνιος δρόμος Αίγινας George “Best” Kostakos όπου συμμετείχαν αθλητές τόσο με ποδήλατα, όσο και δρομείς όλων των ηλικιών. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητική η παρουσία όλων μιας και ο αγώνας ήταν εις μνήμην ενός Έλληνα ηθοποιού του Μπρόντγουεϊ με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, που έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο πριν από περίπου 5 χρόνια.
Ένα τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό γεγονός ήταν η παρουσία των εθελοντών. Το μεράκι και η αγάπη τους γι’ αυτό που απλόχερα πρόσφεραν στον καθένα από τους επισκέπτες ήταν αξιοσημείωτα. Ακούραστα και αγόγγυστα τα μέλη από το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού Τ.Τ. Αίγινας ήταν πάντα κοντά σε όποιον χρειαζόταν το οτιδήποτε. Όλοι όσοι παραβρέθηκαν τόσο στα περίπτερα όσο και στους χώρους του φεστιβάλ, οι πωλητές, οι καταστηματάρχες και άλλοι, επέδειξαν επαγγελματισμό και αξιοσημείωτη ευγένεια.
Περνώντας ο καιρός συνειδητοποιείς ότι η καλοσύνη αυτών των νησιωτών και η απλότητά τους σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι πόσο όλα μπορούν ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί να το θελήσεις.
