Παρ’ όλη την αναταραχή και τα δυσμενή σχόλια, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό του και να αποδείξει σε πολλούς ότι οι υπηρεσίες που προσφέρει, κάνουν πραγματικά τη διαφορά, ότι η Αττική οδός εκμηδενίζει τη χιλιομετρική απόσταση, ότι το κτίριο είναι αρκετά λειτουργικό και ότι όλα πήγαιναν κατ’ ευχή. Η τουριστική κίνηση είχε αυξητική τάση και το αεροδρόμιο πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν και ένα στοίχημα που το κέρδισε επάξια και γενικότερα τα σχόλια ήταν πολύ ενθαρρυντικά για το μέλλον του. Βέβαια, λίγο πριν την έναρξη λειτουργίας του είχαμε κάποιες εταιρείες να μην αποδέχονται αυτή την μετακίνηση και ν’ αποχωρούν από την Αθήνα, όχι απαραίτητα για τα τέλη του αεροδρομίου.
Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά βλέπουμε την Ολυμπιακή Αεροπορία η οποία ήταν ο βασικός της και σπουδαιότερος πελάτης. Είχε πτήσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Τα αεροπλάνα της κάλυπταν μεγάλο μέρος του όγκου της επιβατικής κίνησης και κρατούσε επάξια την Ελλάδα ψηλά τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Με λίγα λόγια ήταν ο άμεσος και σπουδαιότερος πελάτης του Ελ. Βενιζέλος. Στη συνέχεια με την μεταπώληση της Ολυμπιακής, το καινούργιο ιδιοκτησιακό καθεστώς, παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες δεν κατάφερε να κρατήσει όλες τις πτήσεις και τους προορισμούς με συνέπεια μήνα με το μήνα ν’ αποχωρεί από πόλεις κλειδιά. Έτσι σε πρώτη φάση αυτός που έχανε ήταν και το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Στη συνέχεια η Aegean η άλλη μεγάλη αεροπορική εταιρεία έκανε ότι μπορούσε για να καλύψει το κενό που άφηνε η ΟΑ, που όμως αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετό. Ιδιαίτερα, μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού για την απαγόρευση της συνένωσης της ΟΑ με την Aegean τα πράγματα χειροτέρευσαν περισσότερο.
Το Ελ. Βενιζέλος έχανε έναν προς έναν τις πόλεις που συνέδεαν τις αφίξεις με την τουριστική ανάπτυξη της χώρας. Αντίστοιχα χανόταν και ο ανταγωνισμός και το κίνητρο των υπολοίπων αεροπορικών εταιρειών να παραμείνουν στην Αθήνα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεδομένων των ακριβών τελών μία μετά την άλλη οι εταιρείες αποχωρούν από την πρωτεύουσά μας, διαλέγοντας άλλο αντίστοιχο αεροδρόμιο για τις πτήσεις τους. Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην οικονομική συγκυρία και στην ύφεση που περνάει τόσο η χώρα μας όσο και οι υπόλοιπες χώρες, στην αύξηση των τιμών των καυσίμων και γενικότερη μείωση του τουριστικού ενδιαφέροντος. Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η πολιτική αστάθεια και η κακή εικόνα της Αθήνας από τα γνωστά έκτροπα ( λεηλασίες, φωτιές, τραυματισμοί, θάνατοι κλπ) δυσκολεύουν την επιλογή ως τουριστικού προορισμού.
Ερχόμενοι στο σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αεροπορικές εταιρείες με ιστορία, όπως η Singapore, Delta, TAP, Thai, Gulf Air, αφήνουν την Αθήνα και το Ελ. Βενιζέλος και στρέφονται προς άλλους προορισμούς.
Η Ελλάδα αισθάνεται απομονωμένη και μήπως τελικά δεν είναι τίποτα τυχαίο; Απευθείας πτήσεις έχουμε φτάσει να έχουμε σχεδόν μόνο για την Ευρώπη και για πόσο ακόμα… Η Αμερικάνική αγορά έχει χαθεί προ πολλού, η Ασία το ίδιο και ούτω καθεξής. Οι επαγγελματίες του τουρισμού είναι ιδιαίτερα προβληματισμένοι και προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν με συνεργασίες, με προσφορές, αλλά ακόμα τα πράγματα είναι πάρα πολύ περιορισμένα.
Όμως μήπως θα πρέπει το Ελ. Βενιζέλος να κάνει την κίνηση ματ και να είναι η ευχάριστη έκπληξη; Να ξανασκεφτεί και να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες του; Μήπως δε θα πρέπει να επιτρέψει να εγκαταλείψουν και οι υπόλοιπες εταιρείες την χώρα; Μήπως πρέπει να προβεί σε κίνηση με σκοπό να βοηθήσει στην άρση του τουριστικού αδιέξοδού; Μήπως το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας δεν πρέπει να είναι μόνο για το άμεσο κέρδος, αλλά επιτελεί και ενδιάμεσος κρίκος για την γενικότερη οικονομική ανάπτυξη της χώρας;
Η ευελιξία του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, σε όλους τους τομείς, είναι αυτή που θα φέρει τον απλό τουρίστα, τον επαγγελματία που θα διαλέξει να κάνει ένα συνέδριο στη χώρα, τον οικογενειάρχη που θα αφιερώσει λίγες μέρες για ξεκούραση. Όταν γείτονες χώρες προσφέρουν απίστευτα πακέτα και αεροπορικές υπηρεσίες σε τέλη ασύλληπτα, δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για την ποιότητα.
‘Ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε την τιμολογιακή μας πολιτική, διότι μπορεί να καταλήξουμε να μείνουμε τελείως μόνοι μας με ένα υπερσύχρονο άδειο πλέον αεροδρόμιο.
