Ξενοδόχος, μελετητής, κατασκευαστής, πολιτικός. Ο Φώτης Κοκοτός, της γνωστής οικογενείας που έκανε την Ελούντα και τον Άγιο Νικόλαο διεθνή πολυτελή τουριστικό προορισμό ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, είναι ένας πολύπλευρος και δημιουργικός επιχειρηματίας. Ξενοδόχος λόγω συγκυριών, μελετητής και κατασκευαστής σπα από χόμπι, δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη παραθεριστικών κατοικιών και διατηρεί έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά, με έντονο το αίσθημα της προσφοράς.
Τον συνάντησα στα γραφεία της εταιρείας Elounda Hotels and Resorts στην Αθήνα τον Μάιο του 2017, όπου μιλήσαμε για την μέχρι τώρα πορεία του στο χώρο, τις απόψεις του σχετικά με την καινοτομία, τη συνεργασία και την εκπαίδευση στον τουρισμό, δίνοντας παράλληλα συμβουλές προς τους νέους εργαζόμενους και επιχειρηματίες στο χώρο.
Ο Φώτης Κοκοτός, πρωτότοκος γιος του Σπύρου και Ελιάνας (γένος Σωτήρχου) Κοκοτού, των ιδιοκτήτων των ξενοδοχείων Elounda, ανήκει στη νέα γενιά ξενοδόχων της χώρας.
Γεννήθηκε το 1974 και από τα 14 του χρόνια άρχισε να ασχολείται ενεργά με τα ξενοδοχεία της οικογένειας, εργαζόμενος σε μια σειρά θέσεων, μαθαίνοντας τη δουλειά και βελτιώνοντας τις ξένες γλώσσες. Κατέληξε στο τεχνικό τμήμα της επιχείρησης, όπου και αποφάσισε να μείνει, να κάνει καριέρα.
Δηλώνει, λοιπόν, κατασκευαστής κατά βάση, και βιωματικά ξενοδόχος.
Κατασκευάζει έργα τουριστικής φύσης (ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα, κ.λπ.) με ιδιαίτερη προτίμηση στην κατασκευή σπα, καθώς το αντικείμενο είναι συναφές του μεταπτυχιακού του τίτλου, στη διαχείριση υδάτινων πόρων.
«Το να δουλέψω σε ένα σπα για μένα είναι περισσότερο απόλαυση, διασκέδαση παρά εργασία. Με τις ώρες μπορώ να κάθομαι να σχεδιάζω και δεν με πειράζει καθόλου. Για μένα είναι σα χόμπι το να δουλεύω στο σχεδιασμό σπα.», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Παράλληλα ασχολείται με τη διοίκηση, την καινοτομία και την ανάπτυξη στα ξενοδοχεία Elounda, ενώ έχει και ενεργό ρόλο στον ΣΕΤΕ, ως μέλος του ΔΣ, και τη Marketing Greece.
Διαβάζοντας το βιβλίο του πατέρα του « Ελούντα: Το χρονικό ενός θρύλου» εντόπισα πολύ έντονη αναφορά στις αξίες, μεταξύ των οποίων και αυτή της προσφοράς. Τον ρώτησα αν μοιράζεται αυτές τις αξίες. «Ναι, αλλά με μία διαφορά», μου απάντησε «Ο πατέρας μου έχει και μια μεγάλη αίσθηση εντοπιότητας. Γεννήθηκε στην Κρήτη, είδε τον τόπο του να αλλάζει δραματικά και ήθελε να προσφέρει στον τόπο του. Εγώ δεν το συνδέω γεωγραφικά. Αισθάνομαι περισσότερο πολίτης του κόσμου. Νοιώθω υποχρεωμένος προς τους ανθρώπους του τόπου που σέβονται το Νόμο, σέβονται τον ξένο, σέβονται το μετανάστη, σέβονται τον πρόσφυγα, σέβονται τη δουλειά, το μόχθο. Δεν έχουν αποκτήσει νοοτροπία κακομαθημένου παιδιού. Αυτούς τους ανθρώπους νοιώθω ότι πρέπει να βοηθήσουμε σαν επιχειρηματίες.»
Σπουδές
Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, όπου πρώτευσε, και αποφοίτησε με άριστα επίσης από το Τμήμα Φυσικών Επιστημών του Cambridge University στο Ηνωμένο Βασίλειο και της Σχολής Πολιτικών και Περιβαλλοντικών Μηχανικών του UCLA στις ΗΠΑ, ενώ γνωρίζει άπταιστα την Αγγλική γλώσσα, πολύ καλά τη Γερμανική, καλά την Ιταλική, ενώ ομιλεί επίσης τη Γαλλική και Ισπανική.
Τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα
Μαθητής της Γ’ Γυμνασίου ξεκίνησε να εργάζεται ως γκρουμ και μέχρι να τελειώσει το Λύκειο είχε περάσει σχεδόν από όλα τα τμήματα (εστιατόριο, ρεσεψιόν, συντήρηση). Η εμπειρία του αυτή του φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη χρόνια αργότερα όταν μετά τις σπουδές του αναμίχθηκε περισσότερο στη διοίκηση των ξενοδοχείων.
Για 1,5 χρόνο εργάστηκε στο τεχνικό τμήμα, βοηθός τεχνικού διευθυντή. Δημιούργησε το Τμήμα Υγιεινής, Ασφάλειας και Κοινωνικής Υπευθυνότητας, το οποίο αργότερα συγχώνευσε με το τεχνικό τμήμα. Παραδέχεται ότι ίσως να μην ήταν απόλυτα σωστό καθώς η Κοινωνική Υπευθυνότητα είναι περισσότερο κομμάτι της διοίκησης αλλά “εν πάσει περιπτώσει έτσι το κάναμε”, τονίζει.
Την περίοδο 2001 -2006 λόγω αρκετών επενδύσεων που υλοποιούνταν εκείνη την εποχή, ασχολήθηκε παράλληλα με τη συντήρηση και τα τεχνικά. Αργότερα αφοσιώθηκε στην κατασκευή σπα, στις ανακαινίσεις, στην κατασκευή του κινηματογράφου, τα μηχανολογικά.
Όταν τέλειωσε το σπα, άφησε για λίγο την εταιρεία για να ασχοληθεί με δικές του δουλειές. Πλέον ασχολείται με τη διοίκηση, την καινοτομία, την ανάπτυξη και προσπαθεί να μην εμπλέκεται στα λειτουργικά καθώς όπως δηλώνει «Θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε από την απευθείας και ημερήσια εμπλοκή μας, την καθημερινή ενασχόληση μας με τη διαχείριση∙ εμείς πρέπει να ασκούμε τη διοίκηση, έτσι ώστε να δημιιουργήσουμε ένα περιβάλλον εταιρικής διακυβέρνησης, το οποίο να μπορέσει να προσελκύσει θεσμικά κεφάλαια για να αναπτυχθεί η εταιρεία, βγαίνοντας από τα σύνορα της Ελούντας σε πρώτη φάση, της Κρήτης, της Ελλάδος. Να αποκτήσει εξωστρέφεια κι όλα αυτά τα πράγματα που οι οικογενειακές επιχειρήσεις δυσκολεύονται παρα πολύ να κάνουν.»
Πρόκληση η αντίσταση της κοινωνίας στον τουρισμό:
Η μεγαλύτερη πρόκληση για εκείνον είναι, όπως δήλωσε ο ίδιος: «η αντίσταση που βρίσκω στην κοινωνία, η οποία είναι βαθιά συντηρητική και θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους τουρίστες. […]Αντιθέτως, η Ελλάδα πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερο τουρισμό, θα μπορούσε να έχει όλα τα προϊόντα. Υπάρχουν πολλά προΪόντα στα οποία δυνητικά θα μπορούσαμε να είμαστε καλοί διότι μας έχει προικίσει η φύση και η Ιστορία, αλλά δεν τα εκμεταλλευόμαστε επαρκώς και θα μπορούσαμε να έχουμε πολλά περισσότερα έσοδα από αυτούς τους τομείς.»
Είπε για :
Καινοτομία: Ως καινοτομία στον τουρισμό ορίζει τις νέες αγορές και προϊόντα, που ενδεχομένως να έχουν αναπτυχθεί αλλού, αλλά είναι καινούρια για την Ελλάδα.
«Ο ελληνικός τουρισμός έχει μείνει πίσω και έχουμε σημαντικά προϊόντα και αγορές τις οποίες δεν έχουμε αναπτύξει και στις οποίες χρειαζόμαστε τη μαγιά. Να φτιάξει κάποιος το πρώτο, να επιδείξει την επιτυχία για να ακολουθήσουν κι άλλοι.», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Συνεργασία: Θα μπορούσε να είναι μια βαθιά τομή στη δομή της νοοτροπίας μας.
Τουριστική Εκπαίδευση: Δυνητικά θα μπορούσαμε να έχουμε μισό εκατομμύριο σπουδαστές από Ελλάδα και εξωτερικό τουριστικών σχολών για όλες τις ειδικότητες και βαθμίδες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ταβάνι στο πόσες σχολές τουριστικές θα έπρεπε να υπάρχουν στην Ελλάδα. Η τεχνογνωσία υπάρχει διάσπαρτη.
Συμβουλές προς νέους εργαζόμενους: Θα πρέπει να μάθουν γλώσσες. Θα πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος να δουλέψει. Δηλαδή με πανεπιστημιακού επιπέδου πτυχίο να θεωρείς ότι η θέση σου είναι στη διοίκηση και να πηγαίνεις με νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου, τότε έχεις χάσει από τα αποδυτήρια. Προετοιμασμένος για σκληρή δουλειά τους μήνες αιχμής και να χαλαρώνεις τους υπόλοιπους, λόγω της εποχικότητας. Επίσης, να μετακινείσαι. Να δουλεύεις το χειμώνα στα χιόνια και τα καλοκαίρια στην παραλία. Είσαι προετοιμασμένος να το κάνεις αυτό; Ή να είσαι προετοιμασμένος να κάνεις παγκόσμια καριέρα. Να έχεις παραστάσεις μέχρι τα 30 σου από τουλάχιστον 3 – 4 χώρες. Να έχεις ζήσει και δουλέψει σε 3 -4 χώρες, ευρωπαϊκές, αμερικανικές ενδεχομένως ή ασιατική χώρα να έχεις πάρει νοοτροπίες, να έχεις δει πως ζουν και δουλεύουν οι άνθρωποι εκεί. Να έχεις παραστάσεις για να γίνεις στέλεχος. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα μπορείς να γίνει στέλεχος λόγω της εσωστρέφειας. Εξαιτίας όμως της ανάγκης για εξωστρέφεια, θα πρέπει να έχεις γλώσσες, έτοιμος για δουλειά και παραστάσεις.
Συμβουλές προς νέους επιχειρηματίες: Ο έξυπνος επιχειρηματίας είναι αυτός που ομολογεί ότι δεν ξέρει τα πάντα για τον κλάδο και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να μάθει και να προσλάβει τους καλύτερους, όχι για να τους πει τι να κάνουν αλλά για να του πουν εκείνοι τι να κάνει. Αυτός είναι ο επιχειρηματίας. Αν ξεκινά, νομίζοντας ότι τα ξέρει όλα και ότι επειδή έχει λεφτά ο κόσμος του ανήκει, το πιθανότερο είναι ότι θα χάσει, ειδικά τη σήμερον ημέρα.
