Η Δημόσια Διοίκηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Θα μπορούσαμε να πούμε αρκετά και να ρίξουμε ευθύνες σε πολλούς, αλλά μήπως οι κυβερνήσεις με τις αποφάσεις τους, καθώς και οι εργαζόμενοι βοηθήσαμε, στην υποβάθμισή της;
Παρόλα όσα συνέβησαν θα πρέπει σε πρώτη προτεραιότητα να βάλουμε τη διάσωσή της ή ακόμα και την αναγέννησή της. Πολλές φορές όταν φτάσεις στο χειρότερο σημείο στον «πάτο», όπως απλά αναφέρει ο λαός μας, σου δίνονται δύο δυνατότητες και μία από αυτές είναι με όλη σου τη δύναμη να σηκωθείς ψηλά.
Πολλοί από εμάς που αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος αυτού αναρωτιόμαστε, για το ρόλο μας, για τη συμβολή μας στην επίτευξη των στόχων, ίσως και για τη ματαιότητα όλων.
Τι είναι αυτά που σε πρώτη φάση παρατηρούμε;
1) Την πολυνομία. Νόμοι και ξανά νόμοι, που δεν καλύπτουν τους προηγούμενους και που χρειάζονται διευκρινιστικές, τροποποιητικές, Διατάγματα, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και χίλια δύο ακόμα που πραγματικά σε φέρνουν στην απόγνωση. Το νομικό τμήμα της εκάστοτε υπηρεσίας αρκετές φορές βρίσκεται στη πρώτη γραμμή για να αποφανθεί για τα αυτονόητα. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πολλές φορές βρίσκονται σε αδιέξοδο, ενώ κάποιες άλλες φορές σε παραπέμπουν στην Ελληνική δικαιοσύνη για να βρεις το δίκαιο, το νόμιμο.
2) Επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και των διατάξεων, διότι η πολυνομία φέρνει ασάφεια και δίνει την δυνατότητα στον ενεργούντα να πράξει κατά το δοκούν. Έχουμε υπηρεσίες να ενεργούν για την ίδια υπόθεση με διαφορετικό τρόπο που είναι δια μέτρου αντίθετος και να έχουν και οι δύο αυτές υπηρεσίες θετική εξέλιξη. Έχουμε αρνητικές ή θετικές αποφάσεις από Επιτρόπους Ελεγκτικού Συνεδρίου σε διαφορετικές περιφέρειες για την επίλυση του ίδιου προβλήματος.
3) Αδυναμία αξιολόγησης εργατικού δυναμικού. Έχουμε αξιόλογο μόνιμο ή αορίστου χρόνου εργατικό δυναμικό, που βρίσκεται παροπλισμένο για ποικίλους λόγους. Επιπροσθέτως έχουμε την εργασιακή εφεδρεία, τη διαθεσιμότητα, την αξιολόγηση και τόσα ακόμα που πρόκειται να έρθουν.
4) Ένα ακόμα πλήγμα για τα εργασιακά στη Δημόσια Διοίκηση είναι το προσωπικό που είχε την ατυχία να προσέλθει στον δημόσιο τομέα με Σύμβαση Μίσθωσης Έργου, ενώ καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αρκετός κόσμος έχει καταθέσει Αγωγή Ασφαλιστικών Μέτρων και εκκρεμεί η τελεσίδική απόφαση. Μεγάλος αριθμός εργαζομένων βρίσκεται με ασφαλιστικά μέτρα στην εργασία του, έχοντας αναβολές χρόνων.
5) Γραφειοκρατία. Υπογραφές από τον ενεργούντα, τον υπεύθυνο πράξης, τον προϊστάμενο αυτού, τον διευθυντή, τον γενικό διευθυντή και τέλος τον πολιτικό προϊστάμενο. Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την πιο απλή πράξη αποθαρρυντικά έως αξιοθρήνητα. Από την άλλη, η ηλεκτρονική υπογραφή, που καταντά αστείο που συζητιέται στα στέκια των δημοσίων υπαλλήλων, διότι μέχρι στιγμής δημιούργησε μεγαλύτερο χρόνο διεκπεραίωσης. Απίστευτα χρονοβόρες διαδικασίες που φέρνουν σε απόγνωση τον κάθε εμπλεκόμενο με τη Δημόσια διοίκηση.
6) Διαφθορά που σε συνδυασμό με την ατιμωρησία είναι ένας επιπλέον ανασταλτικός παράγοντας καλής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.
7) Αυθαίρετη σύναψη συμβάσεων μίσθωσης ακινήτων ενώ παράλληλα
8) Ανεκμετάλλευτη δημόσια περιουσία, είτε έχει να κάνει με γήπεδα, στάδια, αγροτεμάχια, και κάθε λογής κτίρια, που απλά μένουν στα αζήτητα.
Η Δημόσια Διοίκηση έχει χάσει το σθένος της και τη δύναμή της με συνέπεια να αποδυναμωθούν και όλοι όσοι σχετίζονταν με αυτήν, από εργαζόμενους μέχρι προμηθευτές, κατασκευαστικές εταιρείες κ.λπ.
Θα πρέπει όλοι ν’ αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, γιατί ούτως ή άλλως θα πρέπει να ζήσουμε και να εξελιχθούμε από τις δυσκολίες. Ιδιαίτερα όσοι έχουν το σημαντικό ρόλο του νομοθέτη και της πολιτικής ηγεσίας, θα πρέπει να δημιουργήσουν ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο που θα καλύπτει τις σημερινές ανάγκες και θα άπτεται των προσδοκιών των Ελλήνων πολιτών.
Εξάλλου :
«Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα», Λάο Τσε.
