Η Ευρώπη μέσα από τα μάτια των παιδιών…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι βαθύτατα πληγωμένη από όλα όσα συμβαίνουν στο σύνολο των χωρών που την απαρτίζουν. Όλες οι κατά κάποιο τρόπο «αδύναμες» χώρες που με τα κοινοτικά πακέτα στήριξης προσπάθησαν να φτάσουν τις προηγμένες, βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης.
Η αποφυγή της Ευρώπης των τριών και των δύο ταχυτήτων δεν επήλθε. Ο κόσμος στους δρόμους διεκδικώντας τ’ αυτονόητα, αυτά που με αγώνες οι προηγούμενες γενιές είχαν κατακτήσει, προσπαθεί να ζήσει και να ονειρευτεί την ημέρα που όλα αυτά ξεκίνησαν.
Οι σκέψεις των παιδιών μας από μία πρόσφατη εκδήλωση στην ερώτηση, τι είναι Ευρώπη; «Μια μεγάλη αγκαλιά» είπε η Μαιρούλα με καμάρι, ενώ η μεγαλύτερη Δήμητρα σημείωσε ότι « η Ευρώπη είναι μία τόσο τεράστια χώρα που περιλαμβάνει όλα τα παιδιά, παρ’ όλο που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν έχουν την ίδια ιστορία, όμως έχουν τα ίδια όνειρα και ελπίδες».
Οι οραματιστές της Ευρώπης και οι ιδρυτές αυτής, που ήταν μία πολύμορφη ομάδα από διάφορες χώρες, αλήθεια θα μπορούσαν ν’ απαντήσουν για όλα όσα συμβαίνουν;
Ένας από τους πολλούς λόγους της δημιουργίας αυτής της ελπιδοφόρας ένωσης τόσο οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, αμυντικής, όσο και πολιτικής ήταν η αποφυγή ενός 3ου παγκόσμιου πολέμου. Ένας πόλεμος όπου έφερε απίστευτο πόνο και καταστροφή σε χώρες που υπήρξαν το μήλον της έριδος και ποθητό κάστρο του εκάστοτε κατακτητή.
Ερχόμενοι στη σημερινή πραγματικότητα και μετά από δεκάδες χρόνια βρίσκουμε μία ένωση που ασφυκτιά, η αύξηση της ανεργίας αναμφισβήτητη, η άνοδος των αυτοκτονιών είναι το καθημερινό θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Η αλήθεια κρύβεται ενώ ταυτόχρονα μας φανερώνει ότι η ένωση αποτελείται πια από ιδιαίτερους τοκογλύφους (δανείζομαι την έκφραση από άνεργους γονείς, βρισκόμενους σε απόγνωση), που εκμεταλλευόμενοι τα αναμφισβήτητα λάθη χωρών, κακοδιαχείριση, ελλειμματικές πολιτικές, πατούν επί πτωμάτων τόσο για την πολυπόθητη σωτηρία τους όσο και αυτής της Ε.Ε.
Αυτήν την ένωση οραματιστήκαμε όλοι μας;
Σ’ αυτήν την ένωση θέλουμε να ζούμε; Για πιο πόλεμο μας προστάτευσε όταν καθημερινά χιλιάδες συμπολίτες μας μένουν άνεργοι, άλλοι τόσοι αδυνατούν να πληρώσουν τους δυσβάστακτους ποικιλόμορφους φόρους, άλλοι πηδούν στο κενό μην αντέχοντας την εξαθλίωση τους;
Άραγε σήμερα τα νούμερα δε φανερώνουν μία διαφορετική μορφή πολέμου; Οι απαντήσεις είναι δικές σας και μέσα σε όλα αυτά σκεφτείτε όλους αυτούς τους εθνοπατέρες, που πνιγμένοι στη χλιδή, προσπάθησαν να μας σώσουν καταφέρνοντας για μία ακόμα φορά να εκταμιεύσουν τις δόσεις, έσωσαν τη χώρα μας και μαζί με την αυτοθυσία τους την Ε.Ε.