Οινοτουρισμός στην Ελλάδα: Αξίζει να επενδύσουμε;

Το 33% των τουριστών στη Γαλλία επισκέπτονται οινοποιεία ενώ μόνο την περίοδο 2006/2007, η Αυστραλία δέχθηκε περίπου 6 εκ. οινοτουρίστες.


Τα στοιχεία αυτά, από μόνα τους είναι αρκετά για να δείξουν την ιδιαίτερη δυναμική που αποκτά ο οινοτουρισμός στις μέρες μας, παγκοσμίως. Μία δυναμική που πιθανόν, θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε ότι μάλλον αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε σ’ αυτήν τη μορφή του τουρισμού. 

Τα θετικά νέα είναι αρκετά για την ανάπτυξή του στη χώρα μας: το θεσμικό πλαίσιο για τον οινοτουρισμό βρίσκεται σε τελικό στάδιο ενώ ήδη υπάρχουν επαρκείς υποδομές, όπως οινοποιεία τα οποία έχουν γίνει επισκέψιμα. Επιπλέον, λειτουργούν, ήδη ενώσεις και δίκτυα οινοτουριστικών επιχειρήσεων, όπως οι Δρόμοι του Κρασιού και τα Ανοιχτά Οινοποιεία (Open Wineries) στην Κρήτη.

Τι δεν έχουμε όμως ακόμη;

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και γνωστός οινοποιός, κ. Γιάννης Μπουτάρης, συμμετέχοντας στο στρογγυλό τραπέζι με θέμα “Οινοτουρισμός στην Ελλάδα: προβλήματα, ευκαιρίες, προοπτικές”, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 8ου Συνεδρίου IMIC 2012 ανέφερε χαρακτηριστικά: “Στην Ελλάδα λείπει παντελώς η οινικη κουλτούρα” ενώ ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Καθηγητής Πάρις Τσάρτας, τόνισε ότι “Λείπει η κουλτούρα διαλόγου”.

Όταν οι οινοποιοί γίνονται τουριστικοί επιχειρηματίες
Η ανάπτυξη του οινοτουρισμού στη χώρα μας δεν στερείται υποδομών καθώς, όπως ανέφερε ο κ. Γιώργος Μακρής, οινικός ερευνητής, τα οινοποιεία στη χώρα μας, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο και όπως παραδέχθηκαν και άλλοι ομιλητές στο συνέδριο IMIC, ολοένα και περισσότερα είναι επισκέψιμα.

Δυστυχώς, όμως, από τη μία πλευρά, οι οινοποιοί θέλουν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνεται με τον οινοτουρισμό από την άλλη δεν γνωρίζουν πως πρέπει να κινηθούν. Όπως παρατήρησε ο κ. Τσάρτας, πολλοί οινοποιοί δεν κατανοούν γιατί θα πρέπει να έχουν ανοιχτό το οινοποιείο και τις Κυριακές. Θα πρέπει, συμπλήρωσε, το οινικό προϊόν συνδυασμένο με τον τουρισμό να λάβει τα χαρακτηριστικά του τουριστικού προϊόντος και για το λόγο αυτό απαιτείται εκπαίδευση.

Επίσης, στην ομιλία του, ο κ.Τσάρτας ανέφερε και κατι εξίσου ενδιαφέρον. Το οινικό τοπίο (ο χώρος που καλλιεργούνται τα αμπέλια) δεν θα πρέπει να εξαιρείται του οινουτουριστικού προϊόντος καθώς αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του. 

Το Νομοσχέδιο για τον Οινοτουρισμό

Στο νέο νομοσχέδιο για τον τουρισμό υπαίθρου που προωθεί το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού, το οποίο όπως ανακοίνωσε η Γ.Γ. Τουρισμού κα Μπέη, αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στα μέσα του επόμενου μήνα, προβλέπονται οι γενικοί όροι για τη χορήγηση σήματος οινοτουριστικής επιχείρησης.

Βάσει αυτού: “Επιχείρηση Οινοτουρισμού ή Οινοτουριστική Επιχείρηση είναι κάθε επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου η οποία παρέχει στον επισκέπτη–τουρίστα υπηρεσίες Οινοτουρισμού όπως αυτές εξειδικεύονται στην παρ. 5 του άρθρου 2 του παρόντος. Οι οινοτουριστικές επιχειρήσεις μπορούν να παρέχουν στις οινοποιητικές εγκαταστάσεις τους, μουσειακές ή ενεργές, και στον αντίστοιχο περιβάλλοντα χώρο αυτών, υπηρεσίες οινοτουρισμού που αφορούν τις ακόλουθες δραστηριότητες: επισκέψεις σε οινοποιεία, ξενάγηση, οινογνωσία, διοργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων και πολιτιστικών εκδηλώσεων, έκθεση, πώληση και κατανάλωση οίνων και παραπροϊόντων του, έκθεση, πώληση και κατανάλωση προϊόντων που συνδέονται με το αμπέλι και τον οίνο, προσφορά εδεσμάτων σε χώρους εστίασης ενσωματωμένους στις κτηριακές εγκαταστάσεις του οινοποιείου ή στον περιβάλλοντα χώρο τούτου.”

Ωστόσο, στη δημόσια διαβούλευση που ακολούθησε, ο Συνδεσμος Ελληνικού Οίνου, αναφέρει ότι στους ορισμούς του άρθρου 4, άρθρου 2, παράγραφος 5 και άρθρου 10 υπάρχουν επικαλύψεις που χρήζουν μεγαλύτερης σαφήνειας.

Συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής: “[οι επικαλύψεις] Έχουν να κάνουν με το αν η οινοτουριστική επιχείρηση είναι υποχρεωμένη ή όχι να έχει οινοποιητικές εγκαταστάσεις, εάν οι επισκέψεις σε οινοποιεία αφορούν μόνο τα «επισκέψιμα» οινοποιεία καθώς επίσης την αναγνώριση ενός οινοποιείου ως «επισκέψιμου» με βάση την ΥΑ 385951/2000 (ΦΕΚ 1180/2000) και την ενσωμάτωση αυτού στο σήμα τουρισμού υπαίθρου.
Επίσης αλλού μιλάει για «παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης» (άρθρο 2 παρ. 5) ενώ αλλού μόνο για «προσφορά εδεσμάτων σε χώρους εστίασης» (άρθρο 10).
Πιστεύουμε ότι θα είναι πιο καθαρά όλα αν από το άρθρο 10 αφαιρεθεί ολόκληρη η δεύτερη παράγραφος η οποία δημιουργεί τις επικαλύψεις και αναιρέσεις και μείνει μόνο η πρώτη παράγραφος ως έχει. Δηλαδή, «Επιχείρηση Οινοτουρισμού ή Οινοτουριστική Επιχείρηση, είναι κάθε επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου η οποία παρέχει στον επισκέπτη – τουρίστα υπηρεσίες Οινοτουρισμού όπως αυτές εξειδικεύονται στην παρ. 5 του άρθρου 2 του παρόντος», η οποία κουμπώνει καλά με τον ορισμό του οινικού τουρισμού (άρθρο 2 παρ. 5).”

Επίσης, ο Σύνδεσμος Ενώσεων Αγροτουρισμού Ελλάδας, προτείνει οι επιχειρήσεις οινοτουρισμού να είναι εγκαταστημένες εκτός πόλεως και ΒΙΠΕ.

Θέμα επίσης προέκυψε με το ποιοί ορίζονται ως φορείς οινοτουρισμού, καθώς υπήρξαν αρκετά σχόλια στη διαβούλευση που τόνιζαν ότι θα πρέπει να προστεθούν τόσο οι υπερκείμενες ενώσεις των επιχειρήσεων οινοποιίας όσο και τα δίκτυα αυτών, όπως οι δρόμοι του κρασιού.

Μοιραστείτε τα νέα

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.