Το νέο βιβλίο του Καθηγητή Στέλιου Βαρβαρέσου, ” Η Χαμένη Τέχνη του Ταξιδιού. Από τον ταξιδιώτη στον τουρίστα. Ένας εναλλακτικός οδηγός αναζήτησης”, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση.
Στο νέο του βιβλίο επιχειρεί να παντρέψει την ερευνητική με την ταξιδιωτική εμπειρία του σε τέσσερις ηπείρους, προκειμένου να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήματα που του δημιούργησε και συνεχίζει να του δημιουργεί το ταξίδι.
Σήμερα, το ταξίδι αποτελεί την “πρώτη ύλη” της σημαντικότερης βιομηχανίας του πλανήτη, του τουρισμού. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο τουρισμός, η σύγχρονη έκφραση του ταξιδιού, αναπτύχθηκε ταχύτατα μέσα σ’ ένα διαρκώς διευρυνόμενο έλλειμμα ανθρωποκεντρισμού. Ο ταξιδιώτης έχει αντικατασταθεί από τον τουρίστα-καταναλωτή, το ταξίδι ταυτίζεται περισσότερο με την μεταφορά, ενώ ο πραγματικός ταξιδιώτης, ο κατ’ εξοχήν κάτοχος της τέχνης του ταξιδιού, αντιπροσωπεύει πλέον έναν κόσμο υπό εξαφάνιση. Τι είναι άραγε το ταξίδι; Τι περιλαμβάνει; Ποιος είναι ο ταξιδιώτης; Τι αναζητά; Τι αντιπροσωπεύει ο τουρίστας; Τι εκπροσωπεί ο σύγχρονος τουρισμός
Βασική επιδίωξη του βιβλίου είναι να θέσει ερωτήματα και να δώσει απαντήσεις αναφορικά με το ταξίδι, τη φιλοσοφία του, τους μύθους που το περιβάλλουν, και τούτο επιχειρείται μέσα από μια πολυδιάστατη προσέγγιση τεσσάρων εννοιών: ταξίδι, ταξιδιώτης, τουρισμός, τουρίστας.
Για την επιτυχή έκβαση αυτής της απόπειρας, ο συγγραφέας δίνει το “Λόγο” σε μεγάλους ταξιδιώτες και ταξιδιωτικούς συγγραφείς, σε λογοτέχνες, φιλόσοφους, κ.λπ. Έτσι συνοδοιπόροι του σ’ αυτό το συγγραφικό ταξίδι δεν γίνονται τεχνοκράτες, όπως θα άρμοζε σε μια διαφορετικού τύπου προσέγγιση, αλλά οι Καζαντζάκης, Κόντογλου, Καβάφης, Αριστοτέλης, Επίκουρος, Νίτσε, Μονταίνι, Βερν, Χεμινγουέι, Κούντερα, Τσε Γκεβάρα, Φλομπέρ, Σταντάλ, Μποντλέρ, Ρεμπώ, Νερβάλ, Κοκτώ, Μπρετόν, Καμί, Προύστ, Γκογκέν, Εξυπερύ, Κοέλιο, Ουάιλντ, Λόντον, Καραγάτσης, Ζουργός, Χαριτόπουλος, Καρυωτάκης, Τσάτουιν, Λη Φέρμορ, Αντωνοπούλου, Λοτί, ντε Μονφρέντ, Μοράν, Νιζάν, Ουελμπέκ, Μουατεσιέ, Λαμαζού, Καστανέντα, και πολλοί άλλοι, που επιχειρούν μέσα από τις εξιστορήσεις τους ή τις τοποθετήσεις τους, άλλοτε με γλαφυρό και άλλοτε με φιλοσοφικό τρόπο, να απαντήσουν στα μικρά ή στα μεγάλα “ατυχήματα” του ταξιδιού, στα παράδοξά του, στον τελικό απολογισμό, με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο, τον συνειδητό ταξιδιώτη.
Το βιβλίο επιχειρεί να προβληματίσει, αλλά και να καλύψει, έστω και ελάχιστα, το τεράστιο κενό που υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία, σχετικά με τη μελέτη του ταξιδιού, του ταξιδιώτη και του τουρίστα. Πρωτίστως όμως απευθύνεται σε αυτούς που βλέπουν το ταξίδι ως μια διαδικασία καταπολέμησης της άγνοιας, και οικειοποίησης του περιβάλλοντος κόσμου.
