της Ευδοξίας Πατσουράκη
Οι προοπτικές για τον τουρισμό στη χώρα μας είναι σημαντικές, το θέμα είναι εάν είμαστε ώριμοι αρκετά, και εάν έχουμε μάθει από τα λάθη μας προκειμένου να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία.
Είναι αναγκαίο να προκύψει ένα εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση του κλάδου του τουρισμού, το οποίο να στηρίζεται σε 5 βασικούς άξονες: Στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με τη παροχή κινήτρων για επενδύσεις, στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για τον τουρισμό και τις ειδικές μορφές του, στη διασφάλιση της ποιότητας στις υποδομές και στις υπηρεσίες του τουρισμού, στην εκπαίδευση στο ανθρώπινο δυναμικό και τέλος στη διαμόρφωση μια ολιστικής και ενιαίας επικοινωνιακής πολιτικής προώθησης της Ελλάδας.
Όσον αφορά την επικοινωνιακή πολιτική, αυτή δεν μπορεί να υπάρξει, με διάρκεια και αποτέλεσμα, χωρίς να έχει διαμορφωθεί η βάση: οι υποδομές & οι θεσμοί.
Σύμφωνα με έρευνες, αποδείχθηκε ότι η κρίση στην εικόνα της Ελλάδας δεν αποτελεί το βασικό επικοικωνιακό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός τουρισμός.
Θα λέγαμε όμως οτι διαχρονικά, τα βασικά επικοινωνιακά προβλήματα είναι:
(i) Η «κρίση εικόνας» της πρωτεύουσας, εξαιτίας της αρνητικής προβολής της Αθήνας από τα Διεθνή Μέσα
(ii) Η έλλειψη μιας διαχρονικής, συνεπούς, ολιστικής προσέγγισης, μιας στρατηγικής ομπρέλας, στην επικοινωνία και στην προβολή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές
Γιατί όμως ενώ τα παραπάνω αποτελούσαν πάντα τροχοπέδη στην ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, ξαφνικά κερδίζουν τη προσοχή μας;
Μέχρι πρότινος το καύσιμο της ιδιωτικής κατανάλωσης στην Ελλάδα, η οποία κατείχε και σημαντικό ποσοστό του GDP της χώρας, ήταν το ελληνικό πορτοφόλι. Ο τουρισμός δε αποτέλεσε εξαίρεση. Αυτό πλέον είναι παρελθόν, ο ελληνικός τουρισμός δεν μπορεί να στηρίζεται στον Έλληνα ταξιδιώτη και το διαθέσιμο εισόδημα του. Είναι αναγκαίο να στραφεί σε διεθνείς αγορές. Να απευθυνθεί σε νέες αναπτυσσόμενες δυνάμεις στο παγκόσμιο τουρισμό, να διαμορφώσει την εικόνα της χώρας και να τη διαδώσει ώστε η Ελλάδα να καθιερωθεί ως κορυφαίος προορισμός διεθνώς.
Στην περίπτωση αυτή, μεταξύ άλλων, είναι ωφέλιμο να αναρωτηθούμε ποιο είναι το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα, τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τους γείτονες: Τουρκία, Κροατία, Ισπανία που παρέχουν το ασυναγώνιστο τετράπτυχο: ήλιος, θάλασσα, καλές υποδομές, φθηνές τιμές;
Ο πολιτισμός, η ιστορία, η θρησκεία, η ελληνική κουζίνα, το περιβάλλον, το λέμε εμείς, το υποστηρίζει και η έρευνα Country Brand Index.
Θεματικός τουρισμός, λοιπόν, αυτή είναι η λύση: Ιατρικός, Ιαματικός, Θρησκευτικός, Θαλάσσιος, Περιβαλλοντικός κ.λπ. Να προσφέρουμε στον επισκέπτη μια αξέχαστη εμπειρία, μια ανάμνηση. Αυτό αποζητά ο σύγχρονος ταξιδιώτης, και όχι ο παλιός γνώριμος «τουρίστας», ο οποίους προ πολλού είναι εξαφανισμένο είδος. Αυτό πρέπει να του προβάλουμε & να του προσφέρουμε απλόχερα. Και για να μη ξεχνιόμαστε, αυτό είναι που χρηματοδοτεί και η Ε.Ε.
Αυτό βεβαια σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι απευθυνόμαστε σε όλες τις αγορές με τον ίδιο τρόπο, την ίδια καμπάνια, το ίδιο μήνυμα. Η τμηματοποιήση με βάση την εθνικότητα, τα ενδιαφέροντα, το status είναι καθοριστική, στη εκτέλεση ενός επικοινωνιακού προγράμματος. Προφανώς, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια καμπάνια για να προβάλεις την Ελλάδα π.χ. στην Ιαπωνία και τη Ρωσία. Η κάθε μια έχει τις δικές ανάγκες, οι οποίες απαιτούν και διαφορετική προσέγγιση.
Εφόσον λοιπόν οριστεί το πλαίσιο για την προβολή του Ελληνικού τουρισμού, εξασφαλίζοντας παράλληλα τα: Συνέπεια- Διαφοροποίηση- Ευελιξία στη διαμόρφωση της επικοινωνιακής πολιτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε στην υλοποίηση συγκριμένων επικοινωνιακών προγραμμάτων, τα οποία θα υποστηρίζουν τη διαχείριση κρίσεων που αφορά την εικόνα της Αθήνας αλλά και τη στρατηγική κατεύθυνση του ελληνικού τουρισμού. Αυτά τα προγράμματα θα πρέπει να αξιοποιούν τόσο παραδοσιακές όσο και ψηφιακές πρακτικές επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων, με πυρήνα τους ένα portal «ελληνικού τουρισμού» και high profile lobbying.
