Πριν από χρόνια κάποιος υπουργός μάς είχε πει ότι «ότι με την μεταβίβαση της ΟΑ ανοίγουν 150 σχολεία, ….αγνώστου αριθμού νοσοκομεία και άλλα πολλά». Αλήθεια διαπίστωσε κανένας από εμάς όλες αυτές τις αλλαγές; Είδατε τα σχολεία να ανοίγουν; Είδατε τα καινούργια νοσοκομεία; Μήπως η χώρα συνέχισε την πτωτική της πορεία;
Η Ολυμπιακή Αεροπορία ήταν για πολλά χρόνια ο εθνικός μας αερομεταφορέας. Συνέδεε την Ελλάδα με όλες τις ηπείρους και συνέχιζε να ενώνει τον απόδημο ελληνισμό με τη μαμά πατρίδα. Ξακουστή σε όλα τα πλάτη της γης για την ασφάλεια των πτήσεων, για την τεχνογνωσία της τεχνικής βάσης, για την υψηλή κατάρτιση των πιλότων και την άρτια και επαγγελματική συμπεριφορά των συνοδών αέρος και εδάφους. Τι όμως έκανε να χαθούν όλα αυτά;
Το Μάρτιο του 2009 το Ελληνικό Δημόσιο αποφάσισε με γνωστό επιχειρηματικό όμιλο την μεταβίβαση της ΟΑ και τον Οκτώβριο του 2009 η εταιρεία πέταγε πια με καινούργια επωνυμία και με το 1/3 του προσωπικού που παρέμεινε.
Το τελευταίο σήμα και το αποχαιρετιστήριο που στάλθηκε από το Κέντρο Επιχειρησιακού Ελέγχου της ΟΑ (to OCC το λεγόμενο) στις 29 Σεπ 2009 10:00 προς όλους τους σταθμούς εσωτερικού και εξωτερικού:
«Μετά από 31 χρόνια λειτουργίας θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τη συνεργασία που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια και να ευχηθούμε σε κάθε έναν από εσάς καλή σταδιοδρομία στην καινούργια καριέρα σας. Μακάρι αυτή η εταιρεία να σας αγαπήσει και να την αγαπήσετε όπως αγαπήθηκε από όλους εμάς όλα αυτά τα χρόνια. Από όλο το προσωπικό του OCC»
Τρία περίπου χρόνια μετά τι είναι αυτό που παρατηρούμε.
Μεγάλος αριθμός από άρτια καταρτισμένα στελέχη να βρίσκονται σε πρόωρη συνταξιοδότηση και άλλα τόσα διασκορπισμένα σε υπουργεία, οργανισμούς, νομικά πρόσωπα, ΔΕΚΟ, και όπου μπορεί να φανταστεί κανείς. Το απλό ερώτημα παραμένει γιατί τόση γνώση να πάει χαμένη;
Κάποιοι θα πούν ότι «Σιγά ή Ολυμπιακή είχε καθυστερήσεις, απεργίες, κ.λπ.» κάποιοι άλλοι ίσως πάλι να πούν «Ήταν ελλειμματική και κόστιζε πολλά στο Ελληνικό Δημόσιο» κάποιος υπουργός μάς είχε αναφέρει «ότι με την μεταβίβαση της ΟΑ ανοίγουν 150 σχολεία, ….αγνώστου αριθμού νοσοκομεία και άλλα πολλά». Αλήθεια διαπίστωσε κανένας από εμάς όλες αυτές τις αλλαγές; Είδατε τα σχολεία να ανοίγουν; Είδατε τα καινούργια νοσοκομεία; Μήπως η χώρα συνέχισε την πτωτική της πορεία;
Προσωπικά δεν παρατηρώ τίποτα από τα παραπάνω, αλλά αντίθετα αρκετά πράγματα που στεναχωρούν όλους αυτούς που εργάστηκαν κάτω από φτερά αυτής της τόσο υποσχόμενης εταιρείας. Όσοι εργάστηκαν για αυτά τα γαλάζια φτερά σε αντίξοες συνθήκες, είτε σε δύσκολες καιρικές συνθήκες εργαζόμενοι στην τεχνική βάση να προσπαθούν να ετοιμάσουν-επισκευάσουν έγκαιρα ένα αεροσκάφος για να μπει ξανά στο δρομολόγιο, είτε πιλότους να φέρουν εις πέρας δύσκολες αποστολές, είτε το επιχειρησιακό κέντρο να συνδυάζει τα ασυμβίβαστα, είτε το εκάστοτε προσωπικό αέρος εδάφους να εξυπηρετεί με χαμόγελο.
‘Όλα αυτά τα χρόνια κούρασαν πραγματικά όλα αυτά τα ατελείωτα ρεπορτάζ με τις «καθυστερήσεις» της ΟΑ. Με το ότι οι υπάλληλοι της είναι δημόσιοι υπάλληλοι και κοστίζουν. Όμως σήμερα, αλήθεια δεν υπάρχουν καθυστερήσεις, δεν υπάρχουν μισθοί υπαλλήλων; Βέβαια, σήμερα η εταιρεία είναι όχι απλώς μικρότερη, αλλά θα λέγαμε αποδεκατισμένη. Τι πετύχαμε, εκτός του ότι χάσαμε τον εθνικό μας αερομεταφορέα; Η ΟΑ να είναι εταιρεία εσωτερικών μεταφορών, μικρής εμβέλειας, και με μικρή αναλογία στο εξωτερικό. Οι πτήσεις της έχουν συρρικνωθεί απίστευτα. Αλήθεια πως την είχαμε αφήσει;
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη γειτονική Τουρκία και το δικό της εθνικό αερομεταφορέα. Αλήθεια, πόσο μεγάλη ανάπτυξη έχει αυτή η εταιρεία; Βλέπουμε την αύξηση των πτήσεών της, η επωνυμία της να φιγουράρει σε μεγάλες ομάδες και σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Είναι τόση δύσκολη η ανάπτυξη; Είναι τόσο δύσκολη η εξέλιξη του εθνικού αερομεταφορέα, για μια χώρα σαν την Ελλάδα που η κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι ο τουρισμός;
Ας αφήσουμε την Τουρκία και ας μιλήσουμε για τη Swiss η οποία πριν από 10 χρόνια χρεοκόπησε, σήμερα όμως (παρ’ όλο που έχει ένα μέρος της εξαγοραστεί από άλλη εταιρεία), όπως αναφέρει έγκυρη κυριακάτική εφημερίδα έχει 15,3 εκατομμύρια επιβάτες, 150.000 πτήσεις και 7.600 υπαλλήλους. Πώς τα κατάφεραν…. δεν το έβαλαν κάτω εξαπλώθηκαν και δυνάμωσαν πάνω σε διάφορα θέματα γίνοντας ολοένα και πιο ανταγωνιστικοί. Φυσικά μη λησμονάμε ότι όλες οι άλλες εταιρείες της Ευρώπης καρπώθηκαν αυτό που άφησε η ΟΑ.
Οι απανταχού Έλληνες της διασποράς έχουν να το λένε ότι τους λείπει αυτή η εταιρεία, γιατί όπως λένε με το που “πατούσαν το πόδι τους” στο αεροσκάφος της ΟΑ ήταν σα να γευόντουσαν λίγο από την πατρίδα, ένιωθαν ότι ήταν πολύ κοντά στον τόπο τους. Με το που άκουγαν το «καλώς ήρθατε» βούρκωναν. Το απρόσωπο των εταιρειών του εξωτερικού δεν το αντέχουν, αλλά ποιος τους λογαριάζει.
Δε σταματώ να παρατηρώ όλους τους πρώην εργαζόμενους της ΟΑ κάθε φορά που συναντιούνται να μιλούν με τόσο όμορφα λόγια για το έργο αυτής της εταιρείας, με τόση αγάπη για τα εκάστοτε πόστα τους, να θυμούνται ξανά και ξανά την κάθε στιγμή που πέρασαν από τις ατελείωτες ώρες δουλειάς και αγωνίας, να μην ξεχνούν λεπτό από “εκείνα” τα χρόνια. Έτσι, δεν μπορεί αυτοί οι εργαζόμενοι να μην αγάπησαν εκείνη την εταιρεία, να μην έδωσαν τα νιάτα και τον εαυτό τους γι αυτήν.
Γι’ αυτούς τους λόγους και για άλλους ακόμα πολλούς θα ήθελα ν’ αφιερώσω σε όλο το προσωπικό της ΟΑ αυτό το άρθρο και να τους πω ότι μπορεί κάποτε να πιστέψαμε όλα όσα μας είπαν για να σας πουλήσουνε, αλλά πια δε θα ξεχάσουμε, ότι ίσως και να μην αξίζατε μία τέτοια τύχη. Απλά σε αυτούς που συνεχίζουν το έργο τους, να έχουν ψηλά το κεφάλι και με το χέρι στην καρδιά να υψώσουν ψηλότερα τα φτερά του ονόματος και της ιστορίας του εθνικού μας αερομεταφορέα.
